Op 29 maart vindt een nationale actie- en stakingsdag plaats om een interprofessioneel akkoord (IPA) die naam waardig te eisen. Het IPA, dat om de twee jaar binnen de Groep van 10 wordt gesloten, is het cement waarmee de arbeidsvoorwaarden van alle werknemers van het land verstevigd worden. Het is een solidariteitsakkoord dat doorgaans verschillende punten omvat: koopkracht, arbeidsduur, opleiding, eindeloopbaan, enz. Het is van cruciaal belang.
Jammer genoeg zitten de onderhandelingen om dit akkoord te bereiken al wekenlang vast. Hoe dat komt? Omdat de werkgevers zich verstoppen achter een zogezegd verplichte maximale marge van 0,4% voor de verhoging van de lonen in de komende twee jaar. Voor de laagste lonen zou dat neerkomen op nauwelijks 6 euro bruto extra per maand. En op niet meer dan 9 euro bruto per maand voor de meeste werknemers van de zogenaamde essentiële sectoren. Peanuts dus. En dat terwijl de aandeelhouders van hun kant nog altijd astronomische dividenden blijven ontvangen. Vind jij dat eerlijk?
Deze norm eenzijdig opleggen beteugelt elke vorm van sociaal overleg. Als vakorganisatie klagen wij al jaren het systeem voor de berekening van deze loonnorm aan en ook dat dit als een imperatieve in plaats van een indicatieve norm wordt beschouwd.
De werknemers sloven zich al maandenlang uit in erg moeilijke omstandigheden. Elke dag opnieuw moeten ze op hun tanden bijten. Ze hebben recht op meer en beter. Wil je alles weten over lonen? Hoe dat in zijn werk gaat? Waarmee een brutoloon eigenlijk overeenkomt? Wat die beruchte loonnorm nu juist is? Wat de gevolgen zijn? Wat er wél eerlijk zou zijn? Lees dan De Loonkrant die zopas door het ABVV en het ACV werd uitgegeven.
De vakorganisaties eisen bijzondere aandacht voor de verhoging van de minimumlonen. Een loon van € 14 bruto/uur of € 2.300 bruto/maand is een minimum om waardig te kunnen leven (wat elke mens zou moeten kunnen). Die verhoging van het minimumloon is mogelijk, eventueel via de oprichting van een solidariteitsfonds waaraan de werkgevers zouden bijdragen. Met een bijdrage van 0,2% van de loonmassa (in een eerste fase) zouden bijvoorbeeld de laagste lonen met € 1/uur opgetrokken kunnen worden.
Maar het IPA is méér dan alleen maar besprekingen over koopkracht. Na een leven van hard werken zouden werknemers aan het einde van hun loopbaan wat moeten kunnen uitbollen. Daarom willen we betere eindeloopbaanregelingen voor iedereen (SWT, tijdskrediet en landingsbanen). Langdurig ziek vallen kan toch niet de enige uitkomst zijn wanneer je wil overleven in je job! Vervroegd stoppen met werken geeft ook perspectief aan kwaliteitsvolle contracten voor jongeren.
In het kader van dit IPA willen we ook focussen op de situatie na de coronacrisis. Want eens deze ongeziene periode achter de rug volgt ongetwijfeld een zware schokgolf. Banenverlies en herstructureringen vallen te vrezen. Het is eerst en vooral zaak om de werknemers te beschermen en na te denken over mogelijke oplossingen om de sociale gevolgen van de gezondheidscrisis op te vangen. Collectieve arbeidsduurvermindering en een beter omkaderde bescherming als je bedrijf sluit maken daar deel van uit.
Hou je op 29 maart klaar om te strijden voor je IPA en neem deel aan de nationale actie- en stakingsdag.
Want je hebt recht op meer en beter. Want we hebben allemaal nood aan meer en beter. Of je nu telewerkt of ter plaatse, je kan staken: het volstaat de stekker uit te trekken op 29 maart.
Wat kan jij doen? Plaats onze afbeelding op jouw sociale mediaprofielen om je steun te betuigen. Je kan ze onderaan deze pagina downloaden.
Voor meer info kan je terecht bij je afgevaardigden en/of je gewestelijke afdeling.